40 χρόνια
συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του πολυτεχνείου το ΄73, που αποτέλεσε
την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Μετά από
έξι χρόνια “στο γύψο” μια εξέγερση φοιτητών ήταν αυτή που κατάφερε με αιτήματα
το ψωμί-παιδεία-ελευθερία και έξω οι ΗΠΑ-έξω το ΝΑΤΟ να ενώσει το λαό σε μια
μεγαλειώδη εξέγερση εκφράζοντας τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά του
αισθήματα. Ανέτρεψε την δικτατορία και χάλασε
τα σχέδια των αμερικάνων, οι οποίοι ήταν οι βασικοί υποστηρικτές της
χούντας και δεν δίστασαν να προκαλέσουν την τραγωδία της Κύπρου για να
διατηρήσουν την παρουσία τους στην περιοχή.
Η εξέγερση του
Πολυτεχνείου δεν προέκυψε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ήταν τέκνο μιας σοβαρής
και ευθείας αντιπαράθεσης γραμμών και απόψεων μέσα σους φοιτητικούς χώρους για
την κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχει το φοιτητικό κίνημα. Κόντρα στην τότε
αντίληψη περί φιλελευθεροποίησης της χούντας και δημοκρατικών ελευθεριών,
κέρδιζε χώρο η άποψη της ανατροπής της χούντας των συνταγματαρχών και μιας
σοβαρής αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης για τη χώρα. Ένα επί μέρους αλλά σοβαρό
ζήτημα, των φοιτητικών εκλογών και του πλήρη ελέγχου που ήθελε να έχει σε αυτές
η χούντα, άμεσα μετατράπηκε σε κεντρικό πολιτικό αγώνα ενάντια στη χούντα, με
την ευρύτερη συσπείρωση κόσμου – κινητοποίηση την οποία πυροδότησαν οι
φοιτητικές κινητοποιήσεις.
Η εξέγερση στις 17
Νοέμβρη άλλαξε τον ρου της ιστορίας αυτής της χώρας. Η βία είναι η μαμή της
ιστορίας ειδικά σε περιόδους που οξύνονται τα κοινωνικά ζητήματα. Η πτώση της
χούντας υπό την μαχητική και αγωνιστική παρουσία του κόσμου στην εξέγερση του
1973, άνοιξε μια νέα σελίδα στη χώρα, διαμόρφωσε τους όρους για μια συνολικά
διαφορετική πορεία της χώρας ενάντια στους κάθε λογής πάτρωνες και τα ντόπια
συμφέροντα που κάθε φορά εξυπηρετούνται. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που
οικοδομήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, η «γενιά του
Πολυτεχνείου» που εν’ πολλοίς εγκλωβίστηκε στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η
ιδεολογική κατεύθυνση του Ευρωπαϊσμού στην οποία εγκλωβίστηκε και ένα μεγάλο
κομμάτι της αριστεράς, είναι στοιχεία που διαμόρφωσαν τα 40 χρόνια της
μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.
Η
χώρα μπροστά σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο
Μετά τις γερμανικές
εκλογές, και τη νίκη-θρίαμβο της Μέρκελ σε αυτές, έσπασαν και οι τελευταίες
αυταπάτες ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε διαφορετικά από μόνα τους. Η κρίση
βαθαίνει παγκοσμίως και εν αναμονή ενός νέου κύκλου ύφεσης, η επιλογή της
γερμανοκρατούμενης Ευρώπης είναι περισσότερη λιτότητα για τις χώρες του Νότου
και την Ελλάδα συγκεκριμένα. Η επίσκεψη της Τρόικα στη χώρα, προμηνύει νέα
μέτρα και απολύσεις, ενώ οι προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι δε θα
ψηφιστούν νέα μέτρα και οι θριαμβολογίες του Σαμαρά περί ανάκαμψης και «success story», καταρρέουν μπροστά στο
οικονομικό αδιέξοδο. Το πρόγραμμα δε βγαίνει. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο και τα
σενάρια για μια νέα δανειακή σύμβαση και νέο πακέτο μέτρων το 2014 πληθαίνουν.
Τίθεται, σήμερα, επιτακτικά η ανάγκη ενός προγράμματος διεξόδου, που θα
συγκρούεται με το χρέος και τις επιταγές της Τρόικα.
Η κοινωνική
πραγματικότητα που η κυβέρνηση προσπαθεί να μονιμοποιήσει για τις επόμενες
δεκαετίες, δε διαφέρει από αυτή μιας εμπόλεμης τριτοκοσμικής χώρας. Είναι η
κοινωνική πραγματικότητα των 1.5 εκ. ανέργων. Της διάλυσης του κοινωνικού
κράτους (υγεία και παιδεία), των πλειστηριασμών και της ανέχειας. Με μια
νεολαία στο χείλος της καταστροφής, χωρίς μέλλον, να ψάχνει την τύχη της στο
εξωτερικό.
Από
το Σχέδιο «Αθηνά» στο «νέο Λύκειο» και πού αλλού;
Στο
τοπίο ερήμωσης και διάλυσης της χώρας πρέπει να εναρμονιστεί και η δημόσια
εκπαίδευση. Η ανακοίνωση της απόλυσης του 25% των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ
και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα, στέλνει στην ανεργία 1765 άτομα, τη στιγμή που τα
Ιδρύματα ήδη έχουν σοβαρό πρόβλημα υποστελέχωσης. Το σκεπτικό της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο
με το Σχέδιο Αθηνά το οποίο έρχεται να
συρρικνώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με το κλείσιμο τμημάτων και την απόλυση
καθηγητών. Φυσικά σε μια χώρα που δυο στους τρεις νέους είναι άνεργοι δεν
χρειάζονται τόσα τμήματα, ενώ είναι παράλογο να δαπανούνται τόσα χρήματα από
τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία.
Το «νέο Λύκειο» έρχεται να ισοπεδώσει τα
τελευταία ψήγματα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας για όλους,
βάζοντας οικονομικούς φραγμούς σε όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά
στις νέες απαιτήσεις (πανελλήνιες από την πρώτη λυκείου, τράπεζα θεμάτων κλπ).
Στέλνουν τα παιδιά από τα 15 στη φθηνή κατάρτιση, και μάλιστα επί πληρωμή, με
τον εξευτελιστικό θεσμό της
«μαθητείας» - παιδικής εργασίας.
Μας θέλουν μια γενιά αμόρφωτη με σκυμμένο το
κεφάλι, που θα συνηθίσει από μικρή στην απόρριψη και την ανεργία. Θέλουν ένα
σχολείο - πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, θέλουν την πλειοψηφία να
συνηθίσει την εργασία για 300 ευρώ. μπροστά στο φόβο της ανεργίας.
Για
ένα σύγχρονο, μαχητικό κίνημα νεολαίας!
Το βασικό δίλλημα για
τη νέα γενιά σήμερα στη χώρα είναι ξεκάθαρο και αμείλικτο. Η νεολαία σήμερα θα
αποδεχτεί το μέλλον που της έχουν ετοιμάσει οι Κυβερνήσεις και οι τρόικα, ένα
μέλλον της ανεργίας, του 300 ευρώ μισθός για τους τυχερούς, του ατομικού
δρόμου, της μιζέριας και της αποδοχής της ήττας και του «τίποτα δεν αλλάζει»; Ή
θα εισβάλλει μαχητικά στο προσκήνιο, αναλαμβάνοντας τον ιστορικό της ρόλο πλάι στις
γενιές της ΕΠΟΝ και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου;
Σήμερα έχουμε ανάγκη
περισσότερο από ποτέ ένα σύγχρονο μαχητικό κίνημα νεολαίας, μια νέα λαϊκή και
νεολαιίστικη εξέγερση που θα συγκρουστεί ευθεία με την κυβέρνηση και την
Τρόικα, και θα ανοίξει μια νέα σελίδα για τη χώρα, το λαό και τη νεολαία. Σε
μια αντίστοιχη ιστορική αναλογία με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, χρειαζόμαστε
ένα κίνημα νεολαίας που θα έχει προμετωπίδα του το μέλλον της νέας γενιάς, θα
προτάσσει τον αγώνα για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια. Που θα ενώνει όλες τις
επιμέρους αντιστάσεις με τη ματιά στραμμένη στο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα της
χώρας, που θα αμφισβητεί το πλαίσιο του χρέους και του ευρώ και θα αποτελεί
πυροδότη ευρύτερων λαϊκών ξεσηκωμών.
Για
ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας!
Σήμερα είναι αναγκαίο
όσο ποτέ να οικοδομήσουμε ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας, από όλα τα σχήματα και
τις παρατάξεις της αριστεράς, ανένταχτο κόσμο, λέσχες κλπ, πραγματικό πόλο
έλξης και οργάνωσης της νεολαίας. Που θα διαπαιδαγωγεί κόσμο απ’ την πλευρά του
αγώνα, ενάντια στη λογική του ατομικού δρόμου. Κόντρα στη λογική της
ηττοπάθειας, του φόβου και της μιζέριας που θέλει να οικοδομήσει η κυβέρνηση
και η φοιτητική της παράταξη η ΔΑΠ, να οικοδομήσουμε το αντίπαλο δέος στη
νεολαία, που θα δίνει όραμα και προοπτική κόντρα στην ανεργία και τη
μετανάστευση. Για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, για το
δικαίωμα της νέας γενιάς στη μόρφωση και την εργασία. Για το τσάκισμα της
φασιστικής απειλής και της Χρυσής Αυγής. Για μια πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση
του φοιτητικού κινήματος αντίστοιχου της εποχής μας!
Εμπρός για Αριστερό
Μέτωπο Νεολαίας, κομμάτι ενός ευρύτερου λαϊκού Μετώπου, που θα παλέψει για ένα
σύγχρονο πολυτεχνείο ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Για μια μαζική
εισβολή της νέας γενιάς στο προσκήνιο που θα μπορεί να καθορίσει τα πράγματα
στη χώρα. Για μια εναλλακτική πορεία της
χώρας χωρίς μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, έξω από τα δεσμά του χρέους και
του ευρώ, για μια οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση
της χώρας, για να μπορεί η νεολαία να ζήσει με αξιοπρέπεια και δουλειά στη
χώρα!
