Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων είναι δίκαιος

Εδώ και 11 εβδομάδες, ταράζει τα νερά του - παγωμένου πλέον - successstory και της ανυποχώρητης κυβερνητικής πολιτικής, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων ενάντια στο μέτρο της διαθεσιμότητας, που πιο επίμονα συνεχίζεται στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ. Η σύγκρουση κλιμακώνεται και δεν είναι επίπλαστη. Όχι μόνο το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί 1349 απολύσεις εργαζομένων – επί της ουσίας την αποψίλωση των Ιδρυμάτων - αλλά με εισαγγελική εντολή βάφτισε την απεργία παράνομη και παράλληλα, με το μέτρο της ατομικής απογραφής, μέσω ΑΣΕΠ, δημοσίευσε στοιχεία που και λανθασμένα είναι και εμπεριέχουν προσωπικά δεδομένα των υπαλλήλων.

Στην πραγματικότητα, ο στόχος της κυβέρνησης παραμένει ένας. Την ίδια στιγμή που ο δημόσιος τομέας γίνεται βορά στις πιέσεις των δανειστών για αποπληρωμή του χρέους, δε μπορεί στην Ελλάδα της ανεργίας του 60% η ανώτατη εκπαίδευση να παραμένει ανοιχτή σε όλους, δημόσια και δωρεάν. Την ίδια στιγμή που η Τρόικα απαιτεί, και οι μνημονιακές κυβερνήσεις χειροκροτούν, την επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα και την εμπέδωση ενός νέου συσχετισμού που ποδοπατεί εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, δε μπορεί να υπάρχουν κλάδοι που διεκδικούν μαχητικά και επιμένουν να μην πεταχτούν κι άλλοι στο καλάθι των ανέργων ή των ενοικιαζόμενων - εργαζομένων. Εν μέσω οικονομικού και πολιτικού αδιεξόδου, και εν αναμονή νέας δανειακής σύμβασης ή χρεοκοπίας, συνεχίζεται η επίθεση Τρόικα-Σαμαρά εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και των εργαζομένων. Η ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται στο στόχαστρο.




Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει τα δημόσια πανεπιστήμια
Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια από τα δελτία των 8 να μας πείσουν ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι κλείνουν τα πανεπιστήμια και παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων, η αλήθεια είναι μία. Αφού αποφάσισαν το κλείσιμο ιδρυμάτων μέσω του σχεδίου «Αθηνά», αφού προχώρησαν στη μη ανανέωση χιλιάδων συμβασιούχων καθηγητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αφού οδήγησαν τα ιδρύματα σε οικονομικό μαρασμό μέσω του κουρέματος των αποθεματικών (με το περίφημο PSI) και της συνεχόμενης υποχρηματοδότησης, τώρα έρχονται να ολοκληρώσουν το έργο τους απολύοντας έναν στους δύο διοικητικούς υπαλλήλους με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον ούτε καν να λειτουργήσουν τα ιδρύματα. Ήδη ανακοινώθηκε πως στο πανεπιστήμιο Αιγαίου χάθηκε το εξάμηνο λόγω έλλειψης καθηγητών και αδυναμίας ολοκλήρωσης των μαθημάτων, ενώ οι σύγκλητοι του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ δήλωσαν ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν ούτε καν την λειτουργία των ιδρυμάτων αν περάσει αυτή η κυβερνητική μεθόδευση. Ο στόχος είναι ένα απαξιωμένο, διαλυμένο τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν θα υπάρχουν υπάλληλοι να ανοίξουν τις αίθουσες για να κάνουν μάθημα οι φοιτητές, δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν εργαστήρια και υπολογιστικά κέντρα, οι γραμματείες δεν θα μπορούν να καλύψουν στοιχειωδώς την ανάγκη των φοιτητών για εγγραφές και βεβαιώσεις. Ουσιαστικά η κυβέρνηση αποφασίζοντας να μείνει πιστή στις μνημονιακές της υποχρεώσεις υποβαθμίζει και τελικά διαλύει την ανώτατη εκπαίδευση.
Το φοιτητικό κίνημα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του
Σήμερα έχουμε την ανάγκη και τη δυνατότητα να οδηγήσουμε σε υποχώρηση τον αήττητο Σαμαρά, να συγκρουστούμε ευθέως με τη μνημονιακή επιβολή. 11 εβδομάδες μετά, να ειδωθεί με ειλικρίνεια η κατάσταση, η στάση και η στοχοθεσία του φοιτητικού κινήματος, να γίνει χρήσιμο όπλο υπέρβασης των αδυναμιών μας, επαναπροσδιορισμού των αιτημάτων μας. Το φοιτητικό κίνημα, παρ’ ότι ήταν παρόν από την πρώτη στιγμή της απεργιακής κινητοποίησης, δεν έχει καταφέρει να συνολικοποιήσει την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Η γενική διακήρυξη αλληλεγγύης στον αγώνα των διοικητικών εγκλωβίζει την αντιπαράθεση, περιορίζει τα ακροατήρια. Στη συνολική εμπέδωση της κοινωνικής ήττας και στην ένταση του κοινωνικού κανιβαλισμού, η αλληλεγγύη σε έναν κλάδο δε συγκινεί. Η μαζική και με λαϊκό τρόπο αποκάλυψη της διάλυσης-υποβάθμισης του Πανεπιστημίου και της έμμεσης ή άμεσης πορείας για ιδιωτικοποίησή του, η προβολή της ενότητας συμφερόντων μεταξύ των φοιτητών και η οικοδόμηση ενιαίας εκπαιδευτικής απάντησης στο πρόβλημα είναι τα ζητούμενα. Τώρα που η σύγκρουση κλιμακώνεται, ανάμεσα στο Υπουργείο και τους διοικητικούς, και η κυβέρνηση συνεχίζει αποφασισμένη τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης με το μέτρο της διαθεσιμότητας, ο αγώνας των διοικητικών κορυφώνεται. Σε αυτή τη συγκυρία, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος της αντιπαράθεσης για την υπεράσπιση του δημόσιου Πανεπιστημίου συνολικά. Να ανασυντάξει τις δυνάμεις του με μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις σε όλες τις σχολές, που όχι μόνο θα καλύπτουν τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις των διοικητικών, αλλά θα συντάσσονται μαζί τους με κοινά αιτήματα. Γιατί ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας. Είναι επιτακτική ανάγκη να χτιστεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, η οποία δεν είναι διατεθειμένη να σταματήσει, ακόμη κι αν χρειαστεί να στείλει τα ΜΑΤ στις σχολές. Η απεργία των διοικητικών και ο αγώνας για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία ενός ανένδοτου πολιτικού αγώνα που πέρα από την πανεπιστημιακή κοινότητα, θα συνενώσει όλη την κοινωνία για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της ερήμωσης που εφαρμόζει.

Τι να κάνουμε:
  1. Σε όλες τις σχολές να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων. Οι φοιτητές να συζητήσουν για την συμπαράσταση στον αγώνα των διοικητικών, για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Να μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση και στις κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) να εμφανίζονται ως οι προστάτες των φοιτητών που είναι όμηροι της απεργίας των διοικητικών.
  2. Καταλήψεις και κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις. Να δημιουργήσουμε ένα γενικευμένο μπλακ – άουτ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να παρθεί πίσω το μέτρο των απολύσεων. Ακόμα και τα ιδρύματα που λειτουργούν κανονικά να αποφασίσουν να μπουν στον αγώνα.
  3. Να δημιουργήσουμε κέντρα αγώνα σε κάθε πόλη, σε κάθε ίδρυμα. Από εκεί να οργανώνονται δράσεις όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας για να ενημερωθεί η κοινωνία. Να σπάσουμε το κλίμα, δήθεν, συναίνεσης που πάει να στηθεί υπέρ του ανοίγματος των σχολών.
  4. Κάλεσμα σε όλους τους φορείς, σωματεία, συλλόγους εργαζομένων για να συμπαρασταθούν και να κάνουν δικό τους τον αγώνα για δημόσια δωρεάν παιδεία. Να προχωρήσουμε σε συσκέψεις συντονισμού, κοινές δράσεις, να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία για να συνομιλήσουμε απευθείας με όλο το λαό
  5. Συμμετοχή στις δράσεις που αποφασίζουν οι διοικητικοί υπάλληλοι. Έμπρακτη αλληλεγγύη στις περιφρουρήσεις, στις κινητοποιήσεις σε όλα τα κινηματικά ραντεβού.
  • ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ
  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ – ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ
  • ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
  • ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ