Εσύ πόσο ικανοποιημένος είσαι από το πρόγραμμα σπουδών σου;

Ανακοίνωση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας Νομικής ΑΠΘ

Διανύουμε φέτος την 5^η χρονιά εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών στη χώρα μας, πολιτικών που ήρθαν να ανατρέψουν κάθε έννοια αξιοπρεπούς διαβίωσης και κάθε κεκτημένο δικαίωμα. Σε συνθήκες πρωτοφανούς ανεργίας, διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και διαρκούς φτωχοποίησης οποιαδήποτε συζήτηση για δημόσια δωρεάν παιδεία φαντάζει ταμπού. Οι ανάγκες της νεολαίας σήμερα θυσιάζονται στο βωμό της αποπληρωμής του χρέους, ενός χρέους που δεν δημιουργήθηκε από το λαό αλλά από τις εγχώριες και ευρωπαϊκές ελίτ.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μας λένε ότι χρειαζόμαστε ένα «σύγχρονο» πανεπιστήμιο, εννοώντας εκείνο το πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους, όχι των φοιτητών και της κοινωνίας. Οι νεοφιλελεύθερες αυτές κατευθύνσεις για την ευρωπαϊκή εκπαίδευση προωθούνται και στη χώρα μας μέσα από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Με όχημα το ν. Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου και υπερασπιστές του τις μνημονιακές κυβερνήσεις (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) σχολές κλείνουν, τμήματα συγχωνεύονται ενώ ταυτόχρονα ανοίγεται ο δρόμος για την εισαγωγή του ιδιωτικού κεφαλαίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και όλα αυτά κάτω υπό την δαμόκλειο σπάθη της υποχρηματοδότησης πού θέλει το πανεπιστήμιο ένα ίδρυμα «χαμηλού κόστους» (απόλυση διοικητικών υπαλλήλων, μείωση διδακτικού προσωπικού, έλλειψη υποδομών, μειωμένες παροχές για τη σίτιση και τη στέγαση κτλ).

Τα προγράμματα σπουδών αποτελούν την κορυφή στο παγόβουνο αυτό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα του μνημονίου. Αποτελούν εκείνη την εισβολή της μνημονιακής πραγματικότητας στην άμεση καθημερινότητας μας, που προβλέπεται από τους νόμους και τα νομοσχέδια για την παιδεία. Αποτελούν βασικό μοχλό για το χτύπημα της μόρφωσης, ως ουσιαστικής διαδικασίας προσπορισμού γνώσης και εργαλείων σκέψης, για την συνολική επιστημονική και εργασιακή εξέλιξη του κάθε φοιτητή. Αντ' αυτού, έρχονται να φέρουν προγράμματα επικεντρωμένα στην εξειδίκευση, που θα μας καθιστά ακόμα πιο αδύναμους στην αγορά εργασίας ( ήδη η ανεργία στο 60% για την νεολαία), με τέτοιους εντατικούς ρυθμούς, που η ουσιαστική εντρύφηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο θα αποτελεί ανέκδοτο. Παράλληλα, οι κύκλοι σεμιναρίων, τα ECTS και οι κύκλοι σπουδών, έρχονται να ολοκληρώσουν το κάδρο της διάλυσης του πτυχίου, αλλά και αυτού που γνωρίσαμε ως μαζική, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, στο μέτρο ακόμα που, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, το γνωρίσαμε.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών της σχολής μας συνεπάγεται

α) Επιβάρυνση των δύο πρώτων ετών με πολλά κι απαιτητικά μαθήματα και δικονομική εξειδίκευση/δικολαβία στα υπόλοιπα. Ο προσανατολισμός είναι καθαρά τέτοιος (και διακηρυγμένος στη συνέλευση σχολής) που να φτιάχνει τους αυριανούς αναλώσιμους υπερεξειδικευμένα γρανάζια των δικηγορικών εταιριών.

β) Εντατικούς ρυθμούς σπουδών, τέτοιους που να είναι αδύνατη η ενασχόληση η ποιοτική με οποιοδήποτε αντικείμενο, εντός ή πέρα από τον κύκλο μαθημάτων της σχολής.

γ) Κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων και εξεταστικών, λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού και διαθέσιμων αιθουσών.

δ) Θέσπιση προαπαιτούμενων για τις συνθέσεις.

ε) Μαθήματα επιλογής με περιορισμένο αριθμό προσέλευσης για τους εισαχθέντες απ το 2015 κι έπειτα.

στ) Ποσοτικοποίηση του πτυχίου μέσω των μονάδων ects.

Η δε μετάβαση στο νέο πρόγραμμα συνεπάγεται την επιβάρυνση των φοιτητών του τρίτου και του τέταρτου έτους εν μια νυκτί με χρωστούμενα μαθήματα που δεν έχουν διδαχθεί ποτέ.

Οι γενικές λοιπόν κατευθυντήριες της ΕΕ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τη σύμπραξη των ελληνικών κυβερνήσεων, βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή και στη Σχολή μας. Συνεπώς το νέο πρόγραμμα σπουδών δεν αποτελεί ένα τεχνικό η λειτουργικό πρόβλημα που λύνεται με λογικές κοπτοραπτικής, αλλά πρόκειται για την απόλυτη μεταστροφή της φοιτητικής μας πραγματικότητας και την απαλλοτρίωση βασικών κεκτημένων δικαιωμάτων μας

.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

1)Να δώσουμε συλλογικά τον αγώνα για να αποσυρθεί το νέο πρόγραμμα σπουδών.
Παρά τις συνεχείς  ρητορείες που μας καλούν για το αντίθετο, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνδιαλλαγής με τον Κοσμήτορα και τους καθηγητές, κάτι που επιβεβαιώθηκε και στην περσινή μας προσπάθεια. Συντεχνιακές πρακτικές ΔΑΠ-ΠΑΣΠ πρέπει να μείνουν πίσω μας ως προϊόντα ενός αναχρονιστικού, πελατειακού, ξοφλημένου, συνδικαλισμού. Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δεν διαπραγματεύονται, αλλά ανατρέπονται! Και ανατρέπονται απ τη μια μέσα από μαζικές διαδικασίες, ουσιαστικό διάλογο και ειλικρινείς ζυμώσεις. Κοινώς μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, με τα καλά και τα κακά που αντικειμενικά έχουν οι πολυπληθείς διαδικασίες. Κι απ την άλλη με μαζικές, δυναμικές και αποφασιστικές δράσεις και κινητοποιήσεις.

Πρέπει όλοι οι φοιτητές να αντιληφθούμε ότι μόνο μέσα από τον αγώνα και την διεκδίκηση, την πάλη για να μην εφαρμοστεί αυτή η αντιμεταρρύθμιση στην σχολή μας, μπορούμε να κερδίσουμε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα σπουδών και όλα τα μέτρα τα οποία το συνοδεύουν.

Πρέπει να απαιτήσουμε οι φοιτητές, εμείς που βιώνουμε καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία, να αναλάβουμε την εκπόνηση ενός νέου προγράμματος. Ζητούμε ποιοτική μόρφωση και ανθρώπινους όρους σπουδών, πράγματα που ο νέος Υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε να διασφαλίσει. Δεν κάνουμε βήμα πίσω λοιπόν στο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα! Αγωνιζόμαστε μαχητικά ώστε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα.

2) Μια ματιά πέρα απ τη Νομική – Για ένα αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία!
Σήμερα, νωρίτερα ή αργότερα, όλοι οι σύλλογοι, στην Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα : τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονιακών νόμων στην παιδεία, είτε με την μορφή της αλλαγής των προγραμμάτων σπουδών, είτε με την μορφή κοψίματος παροχών όπως σίτιση και στέγαση, δωρεάν παροχές, συγγράμματα , διαγραφές κτλ. Όλα συνέπειες της υποχρηματοδότησης, που έφερε περικοπές σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, αλλά και συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων, ώστε όλοι αυτοί οι παράγοντες συνθετικά οδήγησαν σε εντατικότερους ρυθμούς και συνθήκες εκπαίδευσης ( η υποχρηματοδότηση και η αδυναμία πρόσληψης καθηγητικού προσωπικού, αλλά και η έλλειψη αιθουσών είναι βασικό επιχείρημα όσων επικαλούνται την κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων).

Είναι αναγκαίο σήμερα να συντονιστούμε με όλους τους συλλόγους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, και να μιλήσουμε ξανά για το χτίσιμο και την ανασυγκρότηση του μόνου όπλου που μας ενώνει ενάντια στην αυθαιρεσία και τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση: του φοιτητικού κινήματος, εκείνης της δύναμης που έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει με όρους επιτυχίας
- την ανατροπή του αντιδραστικού νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου.
- τη γενναία χρηματοδότηση στην παιδεία, ώστε να γίνει πραγματικά δημόσια και δωρεάν, κόντρα στις πολιτικές λιτότητας κι εξυπηρέτησης του χρέους,
- ενιαία πτυχία που θα αντικατοπτρίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης και εργασιακών δικαιωμάτων. Όχι ατομικούς φακέλους προσόντων, εξειδικευμένα διαβατήρια για την ανεργία!

Πρέπει να παλέψουμε να αναζωπυρωθούν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, να ξεσπάσουν αγώνες σε όλες τις σχολές, να ενωθούν όλα τα ρυάκια της κατά τόπον αντίστασης σε ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα αντεπίθεσης, που δεν θα κλειστεί στον εαυτό του, αλλά θα βγει στην κοινωνία, θα μιλήσει με τον κόσμο, θα αμφισβητήσει στον δρόμο ότι η σημερινή νεολαία είναι καταδικασμένη να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη! Να παλέψουμε να βγει η νεολαία στο προσκήνιο, σπουδάζουσα και μη, και να διεκδικήσει ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, μόρφωση και εργασία!

3) Η ευθύνη της φοιτητικής αριστεράς : η οικοδόμηση ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας
Απαραίτητος όρος όμως για τα παραπάνω είναι η φοιτητική αριστερά να αποφασίσει να υπερβεί τον εαυτό και τις πεπατημένες της. Πέντε χρόνια τώρα αποδείχθηκε πως κανένας χώρος δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του μάχες που να μπορούν να αναμετρηθούν με το εύρος και το βάθος της υφιστάμενης επίθεσης: από τα προγράμματα σπουδών και την υποχρηματοδότηση έως το μέλλον της ανεργίας και της μετανάστευσης που μας επιφυλάσσουν. Αντ αυτού χρειάζονται γενναίες ανασυνθετικές πρωτοβουλίες και ειλικρινής επικοινωνία εντός της φοιτητικής αριστεράς. Ανάγκη κι ελπίδα για την αγωνιστική απάντηση της νεολαίας και την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος είναι η οικοδόμηση ενός Αριστερού Μετώπου Νεολαίας. Ενός μαζικού μετωπικού υποκειμένου που θα ενώνει την αριστερά στη βάση του αγώνα για μια διέξοδο απ την κρίση πέρα απ’ τα δεσμά του χρέους και του ευρώ,  για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, για την πάλη ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και το τέρας της ανεργίας  και για την αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε έμπρακτα τις συμφωνίες που στέλνουν τον κρατικό προϋπολογισμό στα χρέη, να αρνηθούμε μια ζωή μεταναστών, ανέργων, εργαζόμενων σκλάβων με χαμηλές προσδοκίες, να παλέψουμε για το γκρέμισμα της μνημονιακής πραγματικότητας, για σπουδές, εργασία και μια ζωή με αξιοπρέπεια!

Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση στην Παρασκευή 16/10 στις 14:00 στο χώρο του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής, σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών μας, τη μνημονιακή πραγματικότητα για το σπουδαστή και τις δράσεις που μπορούμε να αναπτύξουμε.