Στις 7 Μάη διεξήχθησαν οι φοιτητικές
εκλογές και σε όλη τη χώρα κλήθηκαν να προσέλθουν στις κάλπες χιλιάδες
φοιτητές και σπουδαστές. Σε μία περίοδο που η χώρα βιώνει τις
καταστροφικές συνέπειες του μνημονίου, η νεολαία πετιέται στο περιθώριο κι η δημόσια εκπαίδευση δέχεται
επίθεση θα περίμενε κανείς η συζήτηση στους φοιτητικούς χώρους να
καθοριστεί από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της νέας γενιάς. Το
υποτονικό προεκλογικό κλίμα, οι συζητήσεις που (δεν) άνοιξαν, τα
διλήμματα που (δεν) τέθηκαν, οι πολιτικές απόψεις που (δεν)
συγκρούστηκαν, η διέξοδος και η απάντηση που (δεν) δόθηκαν μετέτρεψαν
μια τόσο κρίσιμη εκλογική μάχη σε μάχη μηχανισμών και αδιέξοδων
καταγραφών πέρα και έξω από τις ανάγκες των φοιτητών, από τα μεγάλα
προβλήματα της περιόδου. Έτσι οδηγηθήκαμε σε λίγο-πολύ αναμενόμενα
αποτελέσματα.
1. Η ΔΑΠ πέφτει μεν, αλλά διατηρεί την κυριαρχία της μέσα στους φοιτητικούς χώρους και μάλιστα πολύ μακριά από τον δεύτερο. Είναι σαφές ότι έχασε κάποια από τη δύναμη της αλλά δεν μάτωσε, δεν πλήρωσε την ταύτιση της με την κυβέρνηση κι έδωσε το δικαίωμα στον Σαμαρά να της δίνει συγχαρητήρια και να μιλάει την επομένη των εκλογών για την προσήλωση των νέων στη σταθερότητα, στην ανάπτυξη, στην εμπιστοσύνη προς τη κυβέρνηση. Συγκεκριμένα η ομιλία του πρωθυπουργού αναφέρεται στα εξής: «Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος γιατί το αποτέλεσμα δείχνει ότι η γενική πορεία των νέων, η στάση των νέων, είναι προς την ανάπτυξη, τις ίσες ευκαιρίες για όλους και τις μεταρρυθμίσεις» και δηλώνει πως «οι νέοι ψήφισαν απέναντι στην απαξίωση, που κάποιοι θέλουν να καλλιεργήσουν». Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ σαρώνει τα πάντα και διαλύει το μέλλον χιλιάδων νέων, ο κ. Σαμαράς και νιώθει πολύ άνετα κάνοντας αυτές τις δηλώσεις για την νίκη της ΔΑΠ στις σχολές…
2. Η ΠΑΣΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αφού χρεώνεται την κατάρρευση και την απαξίωση στην οποία έχει περιέλθει το ΠΑΣΟΚ. Η διάλυση του ενός πυλώνα του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού είναι αδιαμφισβήτητα ένα θετικό γεγονός που μπορεί να απεγκλωβίσει δυνάμεις, να ανοίξει ακροατήρια.
3. Η ΠΚΣ είναι η μόνη δύναμη που εμφανίζει άνοδο σε απόλυτο αριθμό ψήφων. Δυστυχώς αυτό δεν συνδέεται με κάποια εμπλοκή της σε αγώνες ή εστίες αντίστασης εντός σχολών την προηγούμενη περίοδο, ούτε σε κάποια κινηματική δραστηριότητα που υπήρξε και την ανέδειξε σε αγωνιστική-μαχητική δύναμη, αλλά κυρίως στην προσπάθεια της για οργανωτική ανασυγκρότηση μετά τις συνεχόμενες πτώσεις των προηγούμενων χρόνων. Η εκλογική άνοδος και το κλίμα «νίκης» δεν μπορούν να κρύψουν τις πολιτικές ανεπάρκειες μιας αδιέξοδης γραμμής που υιοθετείται από την ΠΚΣ και επιμένει στην περιχαράκωση και στην απομόνωση της. Η τοποθέτηση για «Ψήφο στο ΚΚΕ παντού!» από τις φοιτητικές εκλογές, μέχρι τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές δείχνει περίτρανα, την απομάκρυνση του ΚΚΕ από τον πολιτικό στίβο, των αναγκαίων διλλημάτων που πρέπει να τεθούν, των αναγκαίων προτάσεων που πρέπει να κατατεθούν. Εκτός και αν το μόνο δίλλημα είναι «ΚΚΕ ή βαρβαρότητα». Είναι τουλάχιστον λυπηρό, σε μία εκλογική μάχη που κρίθηκε περισσότερο από τους μηχανισμούς που έχει η κάθε δύναμη παρά από την πολιτική της τοποθέτηση-πρόταση, μια δύναμη της αριστεράς να ανεβαίνει στη δεύτερη θέση και αντί να προβληματίζεται για την α-πολιτική που κυριάρχησε στις εκλογές, να πανηγυρίζει για το πόσο ανέβηκε.
4. Η ΕΑΑΚ διατηρεί τις δυνάμεις της παρά την μειωμένη προσέλευση στις κάλπες, κερδίζοντας από την κινηματική και αγωνιστική φυσιογνωμία της εντός των φοιτητικών συλλόγων. Το ερώτημα είναι αν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη δυναμική για να προκαλέσει μετωπικές και ανασυνθετικές διεργασίες στη φοιτητική αριστερά και να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός μαχητικού πολιτικού ρεύματος στη νεολαία, ή αν θα αναλωθεί στην αυτοαναφορικότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στην οικοδόμηση των σχημάτων της ΕΑΑΚ. Από αυτόν τον χώρο θα περίμενε κανείς να παρθούν πρωτοβουλίες για την συγκρότηση ενός μετώπου στους φοιτητικούς χώρους, να ανοίξουν διεργασίες για την αναγκαία κατεύθυνση και τον αναγκαίο προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος. Παρά τους όρκους που δίνουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ στους αγώνες, στην αντίσταση, στο κίνημα, πολιτικά η κυρίαρχη επιλογή παραμένει η συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου στις σχολές αδιαφορώντας για το ότι όλο και λιγότερος κόσμος εμπλέκεται στις συλλογικές διαδικασίες.
5. Η ΑΡΕΝ είναι η μόνη από τις δυνάμεις της αριστεράς που πέφτει και σε απόλυτο αριθμό ψήφων και σε ποσοστά, ενώ σε καμία περίπτωση δεν κεφαλαιοποιεί το "ρεύμα" ΣΥΡΙΖΑ που υπάρχει την κοινωνία και τον έχει οδηγήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση. Πολιτικά πληρώνει την επιλογή στη γραμμή για αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία και δίκτυα αλληλεγγύης, αναμένοντας την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματα και απεμπολώντας την πολιτική από το λόγο και την πρακτική της. Οργανωτικά, χρεώνεται τη δυσκολία της στη παρέμβαση εντός των σχολών και τις παλινωδίες από το τελευταίο διήμερο της που επιχειρήθηκε η φίμωση όσων διαφωνούσαν.
Το μεγάλο παράδοξο των φετινών φοιτητικών εκλογών αφορά το αν τέθηκαν πολιτικά σχέδια, συγκροτήθηκαν πολιτικά στρατόπεδα και αντιπαρατέθηκαν πολιτικές απόψεις. Δεν γίνεται σε μια πολιτική μάχη (όπως είναι οι φοιτητικές εκλογές) να κερδίζουν όλοι, κανείς να μην βγαίνει χαμένος, να μη βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα. Εκτός και αν δεν τίθεται ζήτημα αντιπαραθετικών απόψεων, πρακτικών και χώρων. Δε γίνεται να πανηγυρίζουν όλοι, από την ΔΑΠ, μέχρι την ΠΚΣ και την ΕΑΑΚ και την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός της χώρας να συγχαίρει τα παιδιά της ΔΑΠ για τη μεγάλη τους επιτυχία στις σχολές!
Συγκεντρωτικά αποτελέσματα AEI
Σε 189 από 191 συλλόγους
|
2014
|
2013
|
ΔΙΑΦΟΡΑ
|
||||
|
ΨΗΦΙΣΑΝ
|
65647
|
70978
|
-5331
|
|||
|
ΕΓΚΥΡΑ
|
63049
|
68227
|
-5178
|
|||
|
ΑΚΥΡΑ
|
2598
|
2751
|
-153
|
|||
|
ΛΕΥΚΑ
|
1234
|
1,96%
|
1505
|
2,21%
|
-271
|
-0,25%
|
|
ΔΑΠ
|
23652
|
37,51%
|
26002
|
38,11%
|
-2350
|
-0,60%
|
|
ΠΚΣ
|
11789
|
18,70%
|
10978
|
16,09%
|
811
|
2,61%
|
|
ΠΑΣΠ
|
9174
|
14,55%
|
11918
|
17,47%
|
-2744
|
-2,92%
|
|
ΕΑΑΚ
|
8256
|
13,09%
|
8702
|
12,75%
|
-446
|
0,34%
|
|
ΑΡΕΝ
|
3945
|
6,26%
|
4378
|
6,42%
|
-433
|
-0,16%
|
|
ΑΓ.ΚΙΝΗΣΕΙΣ
|
609
|
0,96%
|
552
|
0,81%
|
57
|
0,15%
|
|
ΑΡΔΙΝ
|
536
|
0,85%
|
0
|
0
|
536
|
0,85%
|
|
ΛΟΙΠΑ
|
4054
|
6,43%
|
4192
|
6,14%
|
-138
|
0,29%
|
Συγκεντρωτικά αποτελέσματα TEI
Σε 61 από 66 συλλόγους
|
2014
|
2013
|
ΔΙΑΦΟΡΑ
|
||||
|
ΨΗΦΙΣΑΝ
|
22898
|
27292
|
-4394
|
|||
|
ΕΓΚΥΡΑ
|
21987
|
26081
|
-4094
|
|||
|
ΑΚΥΡΑ
|
911
|
1211
|
-300
|
|||
|
ΛΕΥΚΑ
|
266
|
1,21%
|
414
|
1,59%
|
-148
|
-0,38%
|
|
ΔΑΠ
|
10342
|
47,04%
|
12290
|
47,12%
|
-1948
|
-0,08%
|
|
ΠΚΣ
|
4928
|
22,41%
|
4826
|
18,50%
|
102
|
3,91%
|
|
ΠΑΣΠ
|
4278
|
19,46%
|
5200
|
19,94%
|
-922
|
-0,48%
|
|
ΕΑΑΚ
|
633
|
2,88%
|
1026
|
3,93%
|
-393
|
-1,05%
|
|
ΑΡΕΝ
|
512
|
2,33%
|
564
|
2,16%
|
-52
|
0,17%
|
|
ΑΓ.ΚΙΝΗΣΕΙΣ
|
66
|
0,30%
|
70
|
0,27%
|
-4
|
0,03%
|
|
ΑΡΔΙΝ
|
44
|
0,20%
|
0
|
0
|
44
|
0,20%
|
|
ΛΟΙΠΑ
|
928
|
4,22%
|
1691
|
6,48%
|
-763
|
-2,26%
|
1. Η ΔΑΠ πέφτει μεν, αλλά διατηρεί την κυριαρχία της μέσα στους φοιτητικούς χώρους και μάλιστα πολύ μακριά από τον δεύτερο. Είναι σαφές ότι έχασε κάποια από τη δύναμη της αλλά δεν μάτωσε, δεν πλήρωσε την ταύτιση της με την κυβέρνηση κι έδωσε το δικαίωμα στον Σαμαρά να της δίνει συγχαρητήρια και να μιλάει την επομένη των εκλογών για την προσήλωση των νέων στη σταθερότητα, στην ανάπτυξη, στην εμπιστοσύνη προς τη κυβέρνηση. Συγκεκριμένα η ομιλία του πρωθυπουργού αναφέρεται στα εξής: «Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος γιατί το αποτέλεσμα δείχνει ότι η γενική πορεία των νέων, η στάση των νέων, είναι προς την ανάπτυξη, τις ίσες ευκαιρίες για όλους και τις μεταρρυθμίσεις» και δηλώνει πως «οι νέοι ψήφισαν απέναντι στην απαξίωση, που κάποιοι θέλουν να καλλιεργήσουν». Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ σαρώνει τα πάντα και διαλύει το μέλλον χιλιάδων νέων, ο κ. Σαμαράς και νιώθει πολύ άνετα κάνοντας αυτές τις δηλώσεις για την νίκη της ΔΑΠ στις σχολές…
2. Η ΠΑΣΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αφού χρεώνεται την κατάρρευση και την απαξίωση στην οποία έχει περιέλθει το ΠΑΣΟΚ. Η διάλυση του ενός πυλώνα του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού είναι αδιαμφισβήτητα ένα θετικό γεγονός που μπορεί να απεγκλωβίσει δυνάμεις, να ανοίξει ακροατήρια.
3. Η ΠΚΣ είναι η μόνη δύναμη που εμφανίζει άνοδο σε απόλυτο αριθμό ψήφων. Δυστυχώς αυτό δεν συνδέεται με κάποια εμπλοκή της σε αγώνες ή εστίες αντίστασης εντός σχολών την προηγούμενη περίοδο, ούτε σε κάποια κινηματική δραστηριότητα που υπήρξε και την ανέδειξε σε αγωνιστική-μαχητική δύναμη, αλλά κυρίως στην προσπάθεια της για οργανωτική ανασυγκρότηση μετά τις συνεχόμενες πτώσεις των προηγούμενων χρόνων. Η εκλογική άνοδος και το κλίμα «νίκης» δεν μπορούν να κρύψουν τις πολιτικές ανεπάρκειες μιας αδιέξοδης γραμμής που υιοθετείται από την ΠΚΣ και επιμένει στην περιχαράκωση και στην απομόνωση της. Η τοποθέτηση για «Ψήφο στο ΚΚΕ παντού!» από τις φοιτητικές εκλογές, μέχρι τις τοπικές εκλογές και τις ευρωεκλογές δείχνει περίτρανα, την απομάκρυνση του ΚΚΕ από τον πολιτικό στίβο, των αναγκαίων διλλημάτων που πρέπει να τεθούν, των αναγκαίων προτάσεων που πρέπει να κατατεθούν. Εκτός και αν το μόνο δίλλημα είναι «ΚΚΕ ή βαρβαρότητα». Είναι τουλάχιστον λυπηρό, σε μία εκλογική μάχη που κρίθηκε περισσότερο από τους μηχανισμούς που έχει η κάθε δύναμη παρά από την πολιτική της τοποθέτηση-πρόταση, μια δύναμη της αριστεράς να ανεβαίνει στη δεύτερη θέση και αντί να προβληματίζεται για την α-πολιτική που κυριάρχησε στις εκλογές, να πανηγυρίζει για το πόσο ανέβηκε.
4. Η ΕΑΑΚ διατηρεί τις δυνάμεις της παρά την μειωμένη προσέλευση στις κάλπες, κερδίζοντας από την κινηματική και αγωνιστική φυσιογνωμία της εντός των φοιτητικών συλλόγων. Το ερώτημα είναι αν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη δυναμική για να προκαλέσει μετωπικές και ανασυνθετικές διεργασίες στη φοιτητική αριστερά και να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός μαχητικού πολιτικού ρεύματος στη νεολαία, ή αν θα αναλωθεί στην αυτοαναφορικότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στην οικοδόμηση των σχημάτων της ΕΑΑΚ. Από αυτόν τον χώρο θα περίμενε κανείς να παρθούν πρωτοβουλίες για την συγκρότηση ενός μετώπου στους φοιτητικούς χώρους, να ανοίξουν διεργασίες για την αναγκαία κατεύθυνση και τον αναγκαίο προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος. Παρά τους όρκους που δίνουν τα σχήματα της ΕΑΑΚ στους αγώνες, στην αντίσταση, στο κίνημα, πολιτικά η κυρίαρχη επιλογή παραμένει η συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου στις σχολές αδιαφορώντας για το ότι όλο και λιγότερος κόσμος εμπλέκεται στις συλλογικές διαδικασίες.
5. Η ΑΡΕΝ είναι η μόνη από τις δυνάμεις της αριστεράς που πέφτει και σε απόλυτο αριθμό ψήφων και σε ποσοστά, ενώ σε καμία περίπτωση δεν κεφαλαιοποιεί το "ρεύμα" ΣΥΡΙΖΑ που υπάρχει την κοινωνία και τον έχει οδηγήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση. Πολιτικά πληρώνει την επιλογή στη γραμμή για αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία και δίκτυα αλληλεγγύης, αναμένοντας την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματα και απεμπολώντας την πολιτική από το λόγο και την πρακτική της. Οργανωτικά, χρεώνεται τη δυσκολία της στη παρέμβαση εντός των σχολών και τις παλινωδίες από το τελευταίο διήμερο της που επιχειρήθηκε η φίμωση όσων διαφωνούσαν.
Το μεγάλο παράδοξο των φετινών φοιτητικών εκλογών αφορά το αν τέθηκαν πολιτικά σχέδια, συγκροτήθηκαν πολιτικά στρατόπεδα και αντιπαρατέθηκαν πολιτικές απόψεις. Δεν γίνεται σε μια πολιτική μάχη (όπως είναι οι φοιτητικές εκλογές) να κερδίζουν όλοι, κανείς να μην βγαίνει χαμένος, να μη βγαίνουν πολιτικά συμπεράσματα. Εκτός και αν δεν τίθεται ζήτημα αντιπαραθετικών απόψεων, πρακτικών και χώρων. Δε γίνεται να πανηγυρίζουν όλοι, από την ΔΑΠ, μέχρι την ΠΚΣ και την ΕΑΑΚ και την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός της χώρας να συγχαίρει τα παιδιά της ΔΑΠ για τη μεγάλη τους επιτυχία στις σχολές!
ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ Η ΑΠΟΧΗ-ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Με την ανάγνωση των αποτελεσμάτων βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως η
αποχή χρωμάτισε και αυτή την εκλογική μάχη. Συνολικά γύρω στους 10000
λιγότερους φοιτητές και σπουδαστές βρήκαν νόημα στο να πάνε να ψηφίσουν,
να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα
που πρέπει να μας προβληματίσει και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τους
πανηγυρισμούς για την εκλογική επιτυχία του ενός ή του άλλου. Αν
συνυπολογίσουμε, την περσινή αποχή που ήταν μεγαλύτερη από τη φετινή και
την διεξαγωγή ελάχιστων πλέον γενικών συνελεύσεων στη διάρκεια της
ακαδημαϊκής χρονιάς καταλαβαίνουμε την απαξίωση που υπάρχει πλέον
συνολικά στις δομές του φοιτητικού συνδικαλισμού. Όλο και περισσότεροι
φοιτητές δεν βρίσκουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα στις διαδικασίες του
φοιτητικού κινήματος, δεν θεωρούν πως μπορεί το φοιτητικό κίνημα να
επηρεάσει, να αλλάξει κάτι. Τις καθεστωτικές δυνάμεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) μια
τέτοια κατάσταση τις συμφέρει, πριμοδοτεί το δικό τους σχέδιο και την
δική τους πολιτική πελατειακών σχέσεων και τον όλο και μεγαλύτερο
εκφυλισμό των διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων. Το μεγάλο ερώτημα
όμως έχει να κάνει με την αριστερά. Στην μάχη των φοιτητικών εκλογών δεν
θέλησε να πολιτικοποιήσει την συζήτηση, να θέσει διλήμματα. Η φοιτητική
αριστερά δεν μίλησε, και χειρότερα δεν προσπάθησε να οικοδομήσει, ένα
ρεύμα αμφισβήτησης των μονόδρομων, ένα ρεύμα αμφισβήτησης που θα
διεκδικεί δουλειά, σπουδές και ζωή με αξιοπρέπεια, ένα ρεύμα που θα
συνδέσει το μέλλον της νεολαίας με την πολιτική και κοινωνική αλλαγή
στην χώρα, ένα ρεύμα που θα αντιπαλεύει την απάθεια, την αναμονή, την
μιζέρια και το τίποτα δεν αλλάζει. Η αριστερά δεν σήκωσε και δεν
φαίνεται να θέλει να σηκώσει το γάντι, έδωσε και δίνει την μάχη μη
αναγνωρίζοντας τα νέα καθήκοντα που έχει και φορώντας παρωπίδες δεν
απαντάει, ή έστω δεν προσπαθεί να απαντήσει, στα ζητήματα της νέας
γενιάς αλλά κυρίως αρκείται στην κομματική αναπαραγωγή. Έτσι σήμερα
μετράμε νικητές και θετικούς απολογισμούς με πλήρως μυωπικό και στρεβλό
τρόπο σε σχέση με τη πραγματικότητα.
ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!
Το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας με μόλις λίγους μήνες ζωής κατάφερε να
καταγράψει ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα που προκάλεσε αίσθηση μέσα
στις σχολές. Για το Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας οι φετινές φοιτητικές
εκλογές αποτέλεσαν ένα δύσκολο και περίπλοκο πεδίο παρέμβασης. Η μάχη
απέναντι στην αποχή, τις καθεστωτικές δυνάμεις και την α-πολιτική
ξεπερνά κατά πολύ τις υπαρκτές δυνάμεις του ΑΡΔΙΝ. Την ίδια στιγμή όμως η
πανελλαδική καταγραφή μας αποτελεί μια πρώτη δήλωση προς τους
φοιτητικούς συλλόγους, την νεολαία και την αριστερά, μια δήλωση
δέσμευσης για την αναμέτρηση με τα καθήκοντα που τίθενται στην περίοδο
που ζούμε, για την αναμέτρηση με την οικοδόμηση ενός ρεύματος
αμφισβήτησης εντός φοιτητικών χώρων που θα θέτει σε πρώτο πλάνο την
ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και την ανάγκη η νέα γενιά να
βγει στο προσκήνιο, να παίξει ρόλο καταλύτη στην τροποποίηση του
συσχετισμού δύναμης στην ελληνική κοινωνία υπέρ των δυνάμεων της
εργασίας. Η καταγραφή του ΑΡΔΙΝ αποτελεί επίσης μια δήλωση δέσμευσης για
την αναμέτρηση με την ανάγκη μετωπικής συγκρότησης της φοιτητικής
αριστεράς πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα κόντρα στην λογική της
κομματικής περιχαράκωσης και αναπαραγωγής. Η συγκρότηση ενός συνολικού
σχεδίου για τη νέα γενιά δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, που μπορεί να
εκπληρωθεί με το κούνημα ενός μαγικού ραβδιού, την ίδια στιγμή χρέος της
φοιτητικής αριστεράς θα έπρεπε να αποτελεί η υπόθεση αυτή, δηλαδή το
πώς θα συγκροτηθεί ένα φοιτητικό κίνημα αντάξιο της περιόδου κόντρα στην
νέα πραγματικότητα που οικοδομείται στη χώρα.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ!
