Αυτή είναι η φράση που εν πολλοίς
καθορίζει τον δημόσιο διάλογο το τελευταίο διάστημα. Το «success
story» και το πρωτογενές πλεόνασμα αποτελούν μια τραγική
πραγματικότητα. Τα κυβερνητικά επιτελεία ζητωκραυγάζουν την προσεχτική έξοδο
της χώρας στις αγορές. Η τρόικα είναι ευχαριστημένη από τις «αποδόσεις» της
ελληνικής κυβέρνησης.
Στις παράδοξες εποχές που ζούμε, όμως, κανείς δεν αναφέρει, ότι το τελευταίο μνημονιακό μέτρο που θα ψηφιστεί, από το ελληνικό
κοινοβούλιο, ουσιαστικά θα αποτελεί την
τελευταία πράξη ενός καλά σκηνοθετημένου έργου που σκοπό έχει την
οικοδόμηση μιας νέας κοινωνικής πραγματικότητας στη χώρα. Αν η είσοδος στο
μνημόνιο αποτέλεσε το τέλος του «κοινωνικού κράτους» της μεταπολίτευσης, το
πολυδιαφημισμένο «τέλος του μνημονίου» θα σηματοδοτήσει την είσοδο της χώρας
και του λαού σε μια νέα μετα-μνημονιακή
κατάσταση, της διάλυσης και του μαρασμού.
Γιατί, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση
πανηγυρίζει για το πρωτογενές πλεόνασμα το χρέος εξακολουθεί να είναι μη
βιώσιμο. Γιατί, την ίδια στιγμή που η
χώρα βγαίνει στις αγορές, ένας στους τρεις νέους στέλνουν βιογραφικά στο
εξωτερικό. Γιατί, ενώ ο Σαμαράς πανηγυρίζει την ανάπτυξη, στην ουσία
ανακοινώνει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής.
Η ευρωπαϊκή συνταγή για το «ξεπέρασμα
της κρίσης» είναι απλή. Στο φόντο της
κρίσης επιστρατεύονται όλα τα μέσα για την επιβίωση
των διεθνών κέντρων και των τραπεζών, με οποιοδήποτε κόστος για τους λαούς.
Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία, αλλά και στην γειτονική μας Κύπρο, οδηγούν
σε ξεκάθαρα συμπεράσματα. Η Ε.Ε., σε αγαστή συνεργασία αυτή τη φορά με τις ΗΠΑ,
δε διστάζει να οργανώσει πραξικοπήματα και να χρησιμοποιήσει ακόμα και
ναζιστικά στοιχεία για να αυξήσει την σφαίρα επιρροής της. Η αναγνώριση από
πλευράς της Ε.Ε. της μεταβατικής φασιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας πρέπει να
αποτελέσει το τέλος του ιδεολογήματος του ευρωπαϊσμού, ως η μεγάλη οικογένεια
που «ενώνει τους λαούς». Το φασιστικό πραξικόπημα που οργάνωσε η Ε.Ε., η στρατιωτική
εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο μας
επιβάλλουν να ξαναμιλήσουμε για τον ιμπεριαλισμό, με σύγχρονο τρόπο,
αναζητώντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για να μπορέσει μια χώρα να χαράξει
μια ανεξάρτητη πορεία από τους διεθνείς τοκογλύφους με τον λαό της κυρίαρχο
στον τόπο του.
Το δίλλημα για τη χώρα μας δεν είναι
άλλο από το εξής. Είτε θα αποδεχτούμε την νέα κατάσταση που
ετοιμάζουν για μια Ελλάδα «Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη» και θα σκύψουμε το κεφάλι,
ή θα πρέπει να αναζητηθεί ένας
ανεξάρτητος δρόμος για τη χώρα σε ρήξη με τα διεθνή πλαίσια και τις δανειακές
συμβάσεις, με σκοπό μια παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού και
της νεολαίας. Για να μπορεί συνολικά η νέα γενιά να κατοχυρώσει το δικαίωμά της
στην μόρφωση και την εργασία με αξιοπρέπεια στον τόπο της.
Σε αυτό το πλαίσιο οι φετινές φοιτητικές
εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 7 Μαΐου,
μόλις μια βδομάδα πριν από τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και 2 βδομάδες
πριν τις Ευρωεκλογές. Και ενώ η κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, η οποία
καθορίζεται από τις τριπλές εκλογικές αναμετρήσεις (Ευρωεκλογές,
Αυτοδιοικητικές εκλογές), χαρακτηρίζεται από έντονες αντιπαραθέσεις, η «ηρεμία» και η σιωπή στους φοιτητικούς
χώρους προβάλλει επιβλητική και επικίνδυνη. Θα μπορούσε κάτι να ταράξει τα
λιμνάζοντα νερά; Μπορεί η φοιτητική αριστερά να πάρει μία πρωτοβουλία που να
δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο;
Εμπρός για ένα Αριστερό
Μετωπικό Ψηφοδέλτιο!
Για την υπεράσπιση της Δημόσιας και
Δωρεάν Παιδείας και το δικαίωμα της νεολαίας στη μόρφωση. Κανένας φοιτητής να μην αναγκαστεί να αφήσει τις
σπουδές του. Καμία διαγραφή φοιτητή από
τη σχολή του. Όχι στο «Σχέδιο Αθηνά», που συρρικνώνει την τριτοβάθμια
εκπαίδευση. Όχι στο «Νέο Λύκειο» κόλαση για τους μαθητές. Για ένα πανεκπαιδευτικό
Μέτωπο, ικανό να βάλει φρένο στα σχέδια της συγκυβέρνησης. Για το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση, στέγαση, μετακίνηση και βιβλία.
Για να αποκτήσει φωνή η νεολαία. Ποτέ τα κεντρικά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα
του λαού και της χώρας δεν μας επηρέαζαν τόσο πολύ τις ζωές μας και ποτέ δε
μιλήσαμε λιγότερο για αυτά. Οι φοιτητές,
το πιο οργανωμένο κομμάτι της νεολαίας, με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές μπορούν και πρέπει να καταδικάσουν τις
πολιτικές που τους στέλνουν στην ανεργία και την μετανάστευση. Κόντρα στη λογική του αναγκαίου κακού,
της διάλυσης και της ερήμωσης, της αναμονής να αλλάξουν τα πράματα, η νεολαία να βροντοφωνάξει ένα ηχηρό ΟΧΙ
στο μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς. Να αποτυπωθεί ένα διακριτό πολιτικό ρεύμα εντός της νεολαίας κόντρα
στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, ενάντια στο χρέος και τον ευρωπαϊσμό,
στην Ε.Ε. που σήμερα στηρίζει τη φασιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας.
Για να απομονωθούν οι δυνάμεις της
ηττοπάθειας ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Σήμερα
πρέπει να συγκεντρωθούν όλες οι υπαρκτές δυνάμεις στην ιδεολογική, πολιτική και
εκλογική αμφισβήτηση της κυβερνητικής παράταξης εντός σχολών. Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης,
κόντρα στις δυνάμεις της μιζέριας και της ηττοπάθειας, υπέρ των δυνάμεων της
αντίστασης και της δημιουργίας. Απέναντι
στο ρεύμα αποπολιτικοποίησης που προωθούν οι καθεστωτικές δυνάμεις, πρέπει να οικοδομηθεί και να αποτυπωθεί
εκλογικά ένα πολιτικό ρεύμα πολιτικής και πολιτιστικής αμφισβήτησης της
νέας γενιάς.
Για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του
φοιτητικού κινήματος. Ενάντια στη
λογική της επάρκειας και της ήττας, οι εκλογές να αποτελέσουν ένα πρώτο βήμα
για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Για ένα σύγχρονο αντισυστημικό –
αντιιμπεριαλιστικό φοιτητικό κίνημα, ατμομηχανή του λαϊκού κινήματος,
πραγματικό κύτταρο οργάνωσης, αντιπαράθεσης και συλλογικού αγώνα.
Για να αναδειχθεί και να επιχειρηματολογηθεί
η ύπαρξη ενός μεταβατικού Προγράμματος για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση. Το προσωπικό πρόβλημα κάθε νεολαίου δεν είναι άλλο
από το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς χρέος, μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, σε
ρήξη με την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, με μια παραγωγική αναγέννηση για να
μπορεί η νέα γενιά να ζήσει και να
δουλέψει στον τόπο της!
Για να επιστρέψει η πολιτική στους
φοιτητικούς χώρους. Ενάντια στη
λογική της εκλογικής καταγραφής, οργανωτικών μηχανισμών, πρέπει να επιστρέψει το πολιτικό περιεχόμενο στις
φοιτητικές εκλογές. Είτε οι φετινές εκλογές θα αποτελέσουν μια πραγματική
πολιτική μάχη, με πολιτικά διλλήματα και επίδικα, άρα και πολιτικά στρατόπεδα
και μέτωπα που εκφράζουν τις όψεις των διλλημάτων, ή θα ξαναζήσουμε ένα
χιλιο-παιγμένο έργο χωρίς πολιτική ουσία. Είτε θα υπάρξουν πραγματικά
αντιπαραθετικά σχέδια που θα διχάσουν και θα πολιτικοποιήσουν και θα
κινητοποιήσουν το φοιτητικό σώμα, ή θα συνεχίσει να κυριαρχεί η αποχή και
από-πολιτικοποίηση στις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος.
Η συγκρότηση ενός Αριστερού Μετωπικού Ψηφοδελτίου
δεν αποτελεί μια απλή εκλογική
συγκόλληση. Προϋποθέτει την πολιτική
συμφωνία πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα για τη νέα γενιά. Σέβεται την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων,
οι οποίες πρέπει να συζητηθούν δημόσια και όχι να μπαίνουν τροχοπέδη στην μετωπική
συγκρότηση. Απαιτεί την υπέρβαση των
υπαρκτών σχημάτων της φοιτητικής αριστεράς, που μέσα στην κρίση αποδείχθηκαν
ανέτοιμα να προσανατολιστούν στα νέα δεδομένα. Μια τέτοια μετωπική συμπόρευση
των δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς
μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο αποφασιστικό βήμα για την οικοδόμηση ενός
Αριστερού Μετώπου Νεολαίας, πραγματικό αντίπαλο δέος της νεολαίας κόντρα
στην αδράνεια και την αναμονή.
Αυτή η πρόταση αφορά όλες τις υπαρκτές
δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς
ΜΑΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ αλλά και ανένταχτους αγωνιστές, ανεξάρτητα σχήματα, απλούς
φοιτητές εκτός παρατάξεων – οργανώσεων, που προβληματίζονται. Την ίδια στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τα
όρια της υπαρκτής αριστεράς, επιμένουμε αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει αρκετός
κόσμος, ανένταχτος και στη βάση της αριστεράς που αναγνωρίζει τα προβλήματα και
μοιραζόμαστε κοινούς προβληματισμούς. Να
συγκροτηθεί ένα διακριτό πολιτικό ρεύμα εντός της φοιτητικής αριστεράς που να
μάχεται μια σύγχρονη Αριστερή Μετωπική πολιτική!
Γιατί τα σχέδια που κατατίθενται από τις
υπαρκτές δυνάμεις ΜΑΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, δεν φιλοδοξούν και δεν μπορούν να απαντήσουν
στα ερωτήματα της πραγματικότητας.
Γιατί το κοινωνικό ζήτημα της νεολαίας δεν είναι άλλο από το κοινωνικό πρόβλημα
της χώρας. Γιατί πρέπει να σπάσει η
λογική της κομματικής – εκλογικής επάρκειας, η οποία δεν μπορεί σήμερα να
κινητοποιήσει. Για να αλλάξουν οι
συσχετισμοί δύναμης μέσα στις σχολές. Για να υπάρξει αποτελεσματική
αντιπαράθεση με τις δυνάμεις της ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Για να αποδείξει η φοιτητική
αριστερά ότι μπορεί και αλλάζει και στοιχίζεται πίσω από τις ανάγκες. Για να υπάρξει ένα μαζικό ρεύμα
αμφισβήτησης της νεολαίας κόντρα στην παραίτηση και την ηττοπάθεια.
Στις ιστορικές στιγμές που ζούμε δεν
καθορίζεται απλά η αναπαραγωγή και η εκλογική καταγραφή του καθενός στις
φοιτητικές εκλογές, αλλά το σημείο ισορροπίας του συσχετισμού δύναμης που θα
κρίνει το μέλλον της χώρας και του καθενός για τα επόμενα χρόνια. Να
τολμήσουμε!
Για ένα Αριστερό Μέτωπο Νεολαίας!
Για ένα σύγχρονο μαχητικό
κίνημα νεολαίας!
