Για μια πολιτική παρέμβαση της αριστεράς στις σχολές! Ανοιχτή επιστολή προς την φοιτητική αριστερά

 
Τα τελευταία 5 χρόνια πολλές «συνταγές» δοκιμάστηκαν, πολλά σχέδια κατατέθηκαν, πολλή η ρητορεία γύρω από το μνημόνιο.

Ειδικά το περασμένο δίμηνο, δοκιμάστηκε σε πραγματικό χώρο και χρόνο η κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης για την διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας. Το «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», τέθηκε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και το ίδιο βράδυ έμεινε μόνο η υποταγή. Και αν, η μέχρι πρότινος αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, γίνεται κυβέρνηση που παρατείνει τα μνημόνια, την νύφη την πληρώνει ο λαός. Η Νέα Συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, όχι απλά δεν «κερδίζει χρόνο» προς όφελός μας, αλλά οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα νέο μνημόνιο τον Ιούνιο, με αυτό ή κάποιο άλλο όνομα, μιας και τα βαφτίσια στην πολιτική έχουν γίνει της μόδας.

Το μνημόνιο υπάρχει, είναι η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Είναι οι δεκάδες νόμοι που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι η χρηματοδότηση με το σταγονόμετρο της δημόσιας υγείας, παιδείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είμαστε οι νέοι που είμαστε άνεργοι και βλέπουμε φίλους και γνωστούς να εγκαταλείπουν τη χώρα συνεχώς. Είμαστε εμείς που αύριο θα αναγκαστούμε, επίσης, να φύγουμε από την χώρα. Το μνημόνιο έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 5 χρόνια και δεν είναι απλά ένα μέτρο που ψηφίστηκε το 2010.

Η Νέα Συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη , όχι μόνο δεν καταργεί τα μνημόνια, αλλά παρατείνει την μνημονιακή πολιτική. Η «δημιουργική ασάφεια» δεν είναι καθόλου ασάφεια, καθώς η χώρα δεσμεύεται για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και για την αποφυγή μονομερών ενεργειών. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει, προσπαθώντας να βαφτίσει το κρέας ψάρι, αλλά η πραγματικότητα βοά. Μέσα στα πλαίσια και τις συμφωνίες των δανειστών, εντός χρεομηχανής και ευρωζώνης, όποιος ακόμα λέει ότι τα μνημόνια μπορούν να ανατραπούν, είτε με ένα νόμο είτε σταδιακά, ψεύδεται.

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις η νεολαία φαίνεται να είναι απούσα και ζαλισμένη. Ειδικά, στους φοιτητικούς χώρους το κλίμα είναι αναντίστοιχο της περιόδου αλλά και της δυναμικής της φοιτητικής αριστεράς. Κυριαρχεί η κανονικότητα, συζητήσεις περισσεύουν, οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών αναβάλλονται για «από Δευτέρα».

Ως Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας, βλέπουμε τον εαυτό μας και συνολικά την φοιτητική αριστερά, σε μια υπόθεση τροποποίησης αυτής της κατάστασης, κόντρα στο ρεύμα. Παραδειγματικά σήμερα, και πιο σχεδιασμένα αργότερα πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να γίνει και θα ήταν βοηθητικό να υπάρξει μια πανελλαδική πολιτική εξόρμηση της φοιτητικής αριστεράς που θέλει να σηκώσει το γάντι απέναντι στις εξελίξεις. Μια ενιαία πολιτική καμπάνια ενάντια στην νέα Συμφωνία της Κυβέρνηση με το euorogroup στις 20/2, αποκαλύπτοντας τους όρους που περιλαμβάνει και το πώς διαμορφώνει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τη νεολαία. Προετοιμάζοντας τους όρους ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος εν’ όψει της νέας «συμφωνίας», που κατά 95% και όχι κατά 70% θα είναι συνέχεια του μνημονίου, που θα αναγκαστεί να υπογράψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Μια τέτοια καμπάνια από κοινού διοργανωμένη από την φοιτητική αριστερά που θέλει να παρέμβει, θα μπορούσε να σημάνει μια αντιθετική κίνηση κόντρα στο ρεύμα, να συγκινήσει ευρύτερες μάζες φοιτητών και να προετοιμάσει τους όρους για την πολιτική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Με κοινές ανακοινώσεις, αφίσες και πανό, και με συνθήματα όπως «Η υπογραφή της Νέας Συμφωνίας σημαίνει υποταγή», «Να μη συνηθίσουμε μια ζωή χαμηλών προσδοκιών» και «Να μη φοβηθούμε την ρήξη με την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση». Μια τέτοια μετωπική πολιτική παρέμβαση δεν εξαντλείται μέχρι τον Ιούνη αλλά είναι οδηγός για ένα άλλο στυλ δουλειάς της φοιτητικής αριστεράς.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την μάχη των φοιτητικών εκλογών στις 13/5. Τις φοιτητικές εκλογές τις βλέπουμε σαν πολιτική μάχη των φοιτητών, στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Σε αυτή τη μάχη φιλοδοξούμε να κατατεθούν πολιτικά σχέδια και απόψεις, να αναμετρηθούν αναμεταξύ τους και να τροποποιήσουμε τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στις σχολές υπέρ της γραμμής της ρήξης σε κόντρα με τη γραμμή της υποταγής. Με βάση το παραπάνω σκεπτικό καταθέτουμε αγωνιστικό κάλεσμα στις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς για την από κοινού παρέμβαση στις φοιτητικές εκλογές γύρω από τους εξής άξονες:

1. Ενημέρωση, αποκάλυψη και καταγγελία της νέας συμφωνίας και της επερχόμενης. Γιατί βάζει στον πάγο την νεολαία και τις ανάγκες μας.
2. Κατάργηση των μνημονίων, το οποίο σημαίνει την κατεδάφιση της μνημονιακή πραγματικότητας που οικοδομήθηκε ραγδαία σε μια πενταετία.
3. Την υπεράσπιση της δημόσιας και ΔΩΡΕΑΝ παιδείας κόντρα στη θηλιά της υποχρηματοδότησης και στην θηλειά της, καθοδηγούμενης από την Ε.Ε. και τον ΟΟΣΑ, αναδιάρθρωσης. Να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο διεκδικήσεων και αιτημάτων κόντρα στη διάλυση της εκπαίδευσης και την απόρριψη όσων φοιτητών δεν μπορούν να συνεχίζουν να σπουδάσουν κάτω από τους ασφυκτικούς οικονομικούς όρους που επιβάλλονται.
4. Την συγκρότηση αιτημάτων και αντιστάσεων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που μας περιμένει. Για την προστασία των εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων και για την δημιουργία θέσεων εργασίας σταθερής απασχόληση με δικαιώματα για να μη ζήσουμε σα σύγχρονοι δούλοι.
5. Την προπαγάνδιση μιας άλλης πορείας για την χώρα και την προετοιμασία των ρήξεων που πρέπει να γίνουν για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Γιατί μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση και ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας μόνο αν βγει από την «κατάψυξη» το 60% της άνεργης νεολαίας. Γιατί δεν έχουμε σε τίποτα να φοβηθούμε την ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανιστικούς της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωση.
6. Την προετοιμασία και την συγκρότηση αντιστάσεων και κινητοποιήσεων της φοιτητικής νεολαίας. Με κριτήριο την μέγιστη κινητοποίηση και την πολιτικοποίηση των αιτημάτων των φοιτητών. Κόντρα στην αδράνεια και την αναμονή ενός θαύματος. Να συμβάλλουμε να μπει ένα τέλος στο δηλητήριο της ανάθεσης και των χαμηλών προσδοκιών που έχουν οι νέοι άνθρωποι που δεν βλέπουν καμιά εναλλακτική στον ορίζοντα.
7. Την αγωνιστική ανασυγκρότηση των διαδικασιών του φοιτητικού συνδικαλισμού, κόντρα στον εκφυλισμό της ΔΑΠιτοκρατίας και στις χρόνιες παθογένειες της αριστερής παρέμβασης μέσα στις σχολές..

Σε αυτό το πλαίσιο καταθέτουμε με μια πολιτική φιλοδοξία την πρόταση για μια από κοινού παρέμβαση στην μάχη των φοιτητικών εκλογών. Όχι απλά για την καταγραφή μιας τέτοιας άποψης στις 13 του Μάη, αλλά για να μπορούμε από καλύτερους όρους να παρέμβουμε από τις 14. Για να αποδείξουμε ότι η φοιτητική αριστερά μπορεί να είναι χρήσιμη στα πράματα. Στόχος μας είναι να συγκροτηθούν σε μετωπική κατεύθυνση οι δυνάμεις της αντίστασης κόντρα στις δυνάμεις της ενσωμάτωσης μέσα στους φοιτητικούς χώρους. Να γίνει ένα πρώτο βήμα στις φοιτητικές εκλογές μετωπικής πολιτικής των δυνάμεων που δεν αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο και θέλουν να έρθουν σε ρήξη με μια ζωή χαμηλών προσδοκιών. Ενάντια στις δυνάμεις της ΔΑΠ που κυριαρχούν πολιτικά, εκλογικά και ιδεολογικά στους χώρους της νεολαίας. Κόντρα στην στείρα κομματική αναπαραγωγή και την αυτοαναφορικότητα, που σήμερα είναι αδιέξοδη. Σε αντιπαράθεση με τον νέο τύπο κυβερνητικού συνδικαλισμού στις σχολές του «δε ζητάμε και πολλά».

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό απευθύνουμε ειδική έκκληση στους συντρόφους της ΕΑΑΚ να δώσουμε από κοινού την μάχη των φοιτητικών εκλογών με πολιτικούς όρους μετωπικής συνεργασίας για την τροποποίηση των συσχετισμών μέσα στις σχολές.
Απευθυνόμαστε σε όσους συντρόφους αποδεσμεύονται από την μέθη της νίκης των εκλογών και κατανοούν τα ευρωπαϊκά όρια της πολικής της κυβέρνησης που οδηγούν στην μνημονιακή υποταγή.
Απευθυνόμαστε σε κάθε αριστερή δύναμη, σε κάθε ανένταχτο αριστερό φοιτητή που αγωνιά για το μέλλον του φοιτητικού κινήματος και της χώρας να συμβάλλει στο να προχωρήσει το παραπάνω σχέδιο.

Στόχος μας πρέπει να είναι η μετωπική ενότητα των δυνάμεων που επιμένουν κόντρα στο ρεύμα και θέλουν να συμβάλλουν στους πολιτικούς και διεκδικητικούς αγώνες της νεολαίας. Για να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του φοιτητικού συνδικαλισμού που δεν συγκινεί τις μάζες των φοιτητών και οδηγεί στην απομαζικοποίηση των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος. Ενάντια στην «παραταξιοποίηση» της φοιτητικής αριστεράς και την, σε πολλές περιπτώσεις, άγονη ενδοαριστερή αντιπαράθεση, να δώσουμε τον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την παντοδυναμία της ΔΑΠ στις σχολές!