Τι θα πεί δωρεάν παιδεία και μόρφωση στην Ελλάδα των μνημονίων

ή αλλιώς γιατί δεν πρέπει να περάσει το νεό πρόγραμμα σπουδών

Πέντε χρόνια τώρα, η κρίση στην χώρα μας εκφράστηκε με ένα κυκεώνα μέτρων και αναδιαρθρώσεων, που σαρώσαν δικαιώματα και κατακτήσεις, που εκτίναξαν την ανεργία στα ύψη, που κάναν το μέλλον με ελπίδες και αξιοπρέπεια για έναν νέο να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Σε μια χώρα πειραματόζωο, που δημιουργήσαν χρέη για να βάλουν τον λαό να τα πληρώσει, η κουβέντα για μια παιδεία δημόσια και δωρεάν, με ποιοτική μόρφωση και εξασφάλιση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει ακόμα ταμπού. Παρά μονάχα η λύση που έχουν να προβάλλουν τα διεθνή κέντρα για την υπέρβαση της κρίσης στην χώρα είναι η αποπληρωμή των χρεών, με φανερή προτεραιότητα τα συμφέροντα των δανειστών. Όχι του λαού, των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ο "εκσυγχρονισμός" κατά τα νεοφιλελεύθερα ευρωπαϊκά πρότυπα απαιτεί ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς και όχι των φοιτητών, των επιστημών ή της κοινωνίας. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα βγάζει επιστήμονες, αλλά θα κατακερματίζει και θα ποσοτικοποιεί τη γνώση. Ένα πανεπιστήμιο αντιδημοκρατικό, για το οποίο οι φοιτητές, αν και οργανικό κομμάτι, δεν θα έχουν λόγο σε ό,τι συμβαίνει. Ενα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, με το ιδιωτικό κεφάλαιο να παίζει μπάλα, με τους ρυθμούς να θυμίζουν την εργασιακή ζούγκλα που θα αντιμετωπίσουμε ως ευέλικτοι εργαζόμενοι/ άνεργοι άυριο. Χωρίς φωνή και δικαιώματα, χωρίς σκέψη και κριτήρια.

Οι νόμοι Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου για την παιδεία έρχονται να εφαρμόσουν ακριβώς αυτές τις κατευθυντήριες, σε αυτό το περιβάλλον της κρίσης , της ανεργίας, της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής που έφεραν τα μνημόνια. Έρχονται να ευθυγραμμίσουν τα πανεπιστήμια με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Να διαλύσουν τα πτυχία μας και να μας αφήσουν με " ατομικούς φακέλους προσόντων", για να σφαζόμαστε απο την σχολή μεταξυ μας. Να ανοίξουν πόρτες για τους ιδιώτες. Να απομαζικοποιήσουν και να καταστήσουν την μόρφωση για τους λίγους που θα μπορούν να πληρώνουν τα σεμινάρια, τα bachelor, παραbachelor κτλ. Να μας κάνουν υποτακτικούς και δούλους μέσα στον τελευταίο χώρο που η σκέψη και η δημιουργία είχαν ένα κεκτημένο ελευθερίας: το πανεπιστήμιο.

Τα προγράμματα σπουδών αποτελούν την κορυφή στο παγόβουνο αυτό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα του μνημονίου. Αποτελούν εκείνη την εισβολή της μνημονιακής πραγματικότητας στην άμεση καθημερινότητας μας, που προβλέπεται απο τους νόμους και τα νομοσχέδια για την παιδεία. Αποτελούν βασικό μοχλό για το χτύπημα της μόρφωσης, ως ουσιαστικής διαδικασίας προσπορισμού γνώσης και εργαλείων σκέψης, για την συνολική επιστημονική και εργασιακή εξέλιξη του κάθε φοιτητή. Αντ'αυτού, έρχονται να φέρουν προγράμματα επικεντρωμένα στην εξειδίκευση, που θα μας καθιστά ακόμα πιο αδύναμους στην αγορά εργασίας ( ήδη η ανεργία στο 60% για την νεολαία), με τέτοιους εντατικούς ρυθμούς, που η ουσιαστική εντρύφηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο θα αποτελεί ανέκδοτο. Παράλληλα, οι κύκλοι σεμιναρίων, τα ECTS και οι κύκλοι σπουδών, έρχονται να ολοκληρώσουν το κάδρο της διάλυσης του πτυχίου, αλλά και αυτού που γνωρίσαμε ως μαζική, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, όσο τέλος πάντων το γνωρίσαμε.

Τι φέρνει το νέο πρόγραμμα σπουδών;

Το νέο πρόγραμμα σπουδών της νομικής δεν είναι απλώς μια αλλαγή στη σειρά των μαθημάτων. Είναι η ολοκληρωτική μεταστροφή της νοοτροπίας που διαπνέει τις νομικές σπουδές, κι έρχεται να αλλάξει άρδην τη σχολή μας. Δεν είναι γενικώς και αορίστως κάτι νέο που έρχεται να εκσυγχρονίσει ένα πρόγραμμα 30 χρόνων, παρά αποτελεί την ουσιαστική αφαίρεση κάθε καλού στοιχείου, κάθε κεκτημένου που περιελάμβανε το υπάρχον πρόγραμμα. Βασικά χαρακτηριστικά που έρχεται να σφραγίσει είναι τα κάτωθι:

α) Επιβάρυνση των δύο πρώτων ετών με απαιτητικά μαθήματα και δικονομική εξειδίκευση/δικολαβία στα υπόλοιπα! Ο προσανατολισμός είναι καθαρά τέτοιος (και διακυρηγμένος στη συνέλευση σχολής) που να φτιάχνει τους αυριανούς αναλώσιμους υπερεξειδικευμένους δικολάβους των δικηγορικών εταιριών...

β) Εντατικοί ρυθμοί σπουδών, τέτοιοι που να είναι αδύνατη η ενασχόλιση η ποιοτική με οποιοδήποτε αντικείμενο, εντός ή πέρα απο τον κύκλο μαθημάτων της σχολής.

γ) Κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων και εξεταστικών, λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού και διαθέσιμων αιθουσών

δ) Θέσπιση προαπαιτούμενων και αλυσίδων για τις εμβαθύνσεις.

ε) Μαθήματα γενικής επιλογής με περιορισμένο αριθμό προσέλευσης.

στ) Μαθήματα με υποχρεωτικές παρουσίες

ζ) Ποσοτικοποίηση του πτυχίου μέσω των μονάδων ects

Και μάλιστα όλα αυτά θα ισχύσουν αναδρομικά για τους 

ήδη σπουδάζοντες λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με το έτος εισαγωγής τους.

Έρχεται λοιπόν να δημιουργήσει έναν φοιτητή ο οποίος σε ν+2 χρόνια, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής, δίχως επαναληπτικά μαθήματα κι εξεταστικές, με προαπαιτούμενα μαθήματα για τις εμβαθύνσεις θα πρέπει να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, πάντα υπό την αφόρητη υλική και ψυχολογική πίεση της οικονομικής κρίσης.

Είναι ο φοιτητής που θα ασχολείται με εντατικους ρυθμούς με το νομικό αντικείμενο, τρέχοντας σαν το Βέγγο προκειμένου να καταφέρει να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του ασφυκτικού πλαισίου που περιγράφεται παραπάνω.

Είναι ο φοιτητής εκείνος, που θα ασχολείται αποκλειστικά με το αντικείμενο της σχολής του, μην μπορώντας να αφιερώσει χρόνο σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, απ την πολιτική εως τις τέχνες. Ένα πειθήνιο στρατιωτάκι με προσωπικότητα μαθητή, χωρίς ανοικτούς και ευρυγώνιους ορίζοντες, χώρις εργαλεία για την δική του αυτενέργεια και δημιουργία ως ανθρώπου, εργαζόμενου και επιστήμονα.

Είναι ο φοιτητής εκείνος που ήδη από το πρώτο έτος θα καλείται να αντιμετωπίσει απαιτητικότατα νομικά μαθήματα και αμέτρητες ώρες διδασκαλίας (που εύλογα θα τα αντιμετωπίσει με όρους προχειρότητας, βαθμοθηρίας κι αντεπιστημονικότητας) και στα τελευταία έτη θα έχει να κάνει με μια άτυπη πλην όμως υπαρκτή εξειδίκευση.

Είναι ο φοιτητής που δεν θα βγει απ τη σχολη με ολοκληρωμένο πτυχίο νομικής, παρά με 240 μονάδες ects. Έτοιμος για ένα αέναο κυνήγι δια βίου συλλογής μονάδων μέσα απο σεμινάρια, μεταπτυχιακά, πρακτικές, σπουδές επί σπουδών, προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας.

Είναι ο φοιτητής που δεν θα εργάζεται, που δεν θα σπουδάζει εξ' αποστάσεως και που θα χει την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει στις σπουδές του υπό το νέο αυτό πλαίσιο.

Το νέο πρόγραμμα σπουδών δεν είναι λοιπόν αρνητικό μονάχα επειδή εφαρμόζεται αναδρομικά για τους σημερινούς φοιτητές της νομικής. Είναι αρνητικό γιατί έρχεται να επιτείνει τους οικονομικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, στερώντας την πρόσβαση σε αυτή σε όσους δεν έχουν τους απαιτούμενος πόρους. Γιατί θέλει έναν φοιτητή μονομερή κι εξειδικευμένο που με fast track διαδικασίες θα είναι ιδανικό γρανάζι για τις νομικές εταιρίες που είναι η τελευταία λέξη της "αγοράς".

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εφαρμοστεί.

Τι να κάνουμε;

Α) Οι κατακτήσεις έρχονται με αγώνες συλλογικούς! Καμία συνδιαλλαγή με εφαρμοστές των νόμων διάλυσης της εκπαίδευσης!

Παρά τις συνεχείς άνωθεν ρητορείες που μας καλούν για το αντίθετο, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνδιαλλαγής με τον Κοσμήτορα και τους καθηγητές. Το νέο πρόγραμμα σπουδών με τις λογικές που το διαπνέουν δεν πρέπει να περάσει στο σύνολό του. Κοπτοραπτικές, διαπραγματεύσεις με λογικές 70-30 και συντεχνιακές πρακτικές ΔΑΠ-ΠΑΣΠ πρέπει να μείνουν πίσω μας ως προϊόντα ενός αναχρονιστικού, πελατειακού, ξοφλημένου, συνδικαλισμού. Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δεν διαπραγματεύονται, αλλά ανατρέπονται!
Και ανατρέπονται απ τη μια μέσα από μαζικές διαδικασίες, ουσιαστικό διάλόγο και ειλικρινείς ζυμώσεις. Κοινώς μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, με τα καλά και τα κακά που αντικειμενικά έχουν οι πολυπληθείς διαδικασίες. Κι απ την άλλη με μαζικές, δυναμικές και αποφασιστικές δράσεις και κινητοποιήσεις.
Πρέπει όλοι οι φοιτητές να αντιληφθούμε ότι μόνο μέσα απο τον αγώνα και την διεκδίκηση, την πάλη για να μην περάσει αυτή η αντιμεταρρύθμιση στην σχολή μας, μπορούμε να κερδίσουμε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα σπουδών και όλα τα μέτρα τα οποία το συνοδεύουν,

Πρέπει να απαιτήσουμε οι φοιτητές, εμείς που βιώνουμε καθημερινά την εκπαιδευτική διαδικασία, να αναλάβουμε την εκπόνιση ενός νέου προγράμματος. Ζητούμε ποιοτική μόρφωση και ανθρώπινους όρους σπουδών, πράγματα που ο νέος Υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε να διασφαλίσει. Δεν κάνουμε βήμα πίσω λοιπόν στο να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα! Αγωνιζόμαστε μαχητικά ώστε να παρθεί πίσω το πρόγραμμα σπουδών!

Β) Πέρα απο τον συντεχνιασμό – Για ένα αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία!
Σήμερα, νωρίτερα ή αργότερα, όλοι οι σύλλογοι, στην Θεσσαλονική και στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα : τις συνέπειες της εφαρμογής των μνημονιακών νόμων στην παιδεία, είτε με την μορφή της αλλαγής των προγράμματων σπουδών, είτε με την μορφή κοψίματος παροχών όπως σίτιση και στέγαση, δωρεάν παροχές, συγγράμματα , διαγραφές κτλ. Όλα συνέπειες της υποχρηματοδότησης, που έφερε περικοπές σε διδακτικό και διοικητικό προσωπικό, αλλά και συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων, ώστε όλοι αυτοί οι παράγοντες συνθετικά οδήγησαν σε εντατικότερους ρυθμούς και συνθήκες εκπαίδευσης ( η υποχρηματοδότηση και η αδυναμία πρόσληψης καθηγητικού προσωπικού, αλλά και η έλλειψη αιθουσών είναι βασικό επιχείρημα όσων επικαλούνται την κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων).

Είναι αναγκαίο σήμερα να συντονιστούμε με όλους τους συλλόγους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, και να μιλήσουμε ξανά για το χτίσιμο και την ανασυγκρότηση του μόνου όπλου που μας ενώνει ενάντια στην αυθαιρεσία και τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση: του φοιτητικού κινήματος, εκείνης της δύναμης που μπορεί να απαιτήσει μαχητικά απο την νέα κυβέρνηση 
- να πάρει πίσω τον αντιδραστικό νόμο Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου.
- γενναία χρηματοδότηση στην παιδεία, ώστε να γίνει πραγματικά δημόσια και δωρεάν, κόντρα στις πολιτικές λιτότητας κι εξυπηρέτησης του χρέους,
- ενιαία πτυχία που θα αντικατοπτρίζουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο επιστημονικής συγκρότησης και εργασιακών δικαιωμάτων. Όχι ατομικούς φακέλους προσόντων, εξειδικευμένα διαβατήρια για την ανεργία!

Πρέπει να παλέψουμε να αναζωπυρωθούν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, να ξεσπάσουν αγώνες σε όλες τις σχολές, να ενωθούν όλα τα ρυάκια της κατα τόπον αντίστασης σε ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα αντεπίθεσης, που δεν θα κλειστεί στον εαυτό του, αλλά θα βγεί στην κοινωνία, θα μιλήσει με τον κόσμο, θα αμφισβητήσει στον δρόμο ότι η σημερινή νεολαία είναι καταδικασμένη να ζήσει χειρότερα απο την προηγούμενη! Να παλέψουμε να βγει η νεολαία στο προσκήνιο, σπουδάζουσα και μη, και να διεκδικήσει ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, μόρφωση και εργασία!

Γ) Η ευθύνη της φοιτητικής αριστεράς : η οικοδόμηση ενος Αριστερού Μετώπου Νεολαίας

Παράλληλα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η συγκρότηση ενός αριστερού μετώπου νεολαίας από δυνάμεις και ρεύματα της φοιτητικής αριστεράς στη βάση της ανάγκης του αγώνα για την αποκάλυψη ενός άλλου δρόμους πέρα απ' τα δεσμά του χρέους και του ευρώ, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το τέλος του σημερινού εργασιακού μεσαίαωνα και για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Nα αμφισβητήσουμε τις συμφωνίες που στέλνουν τον κρατικό προϋπολογισμό στα χρέη, να αρνηθούμε μια ζωή μεταναστών, ανέργων, εργαζόμενων σκλάβων με χαμηλές προσδοκίες, να παλέψουμε για το γκρέμισμα της μνημονιακής πραγματικότητας , για σπουδές, εργασία και μια ζωή με αξιοπρέπεια !